نام او هم نـشر دیـن، تبـلیـغ آئـین می‌کند           عـطر او فیضیه‌ها را عطرآگـین می‌کند
نامسلمان را مسلمان می‌کند با هر نفـس           برکـتش همواره کافر را خـدابین می‌کند

دختر معصوم یعنی حضرت معصومه که           دست اعجـازش کـتاب الله تـدوین می‌کند
زائر کعـبه طواف مرقدش را هفـت بار           مـوسـم حـج دور بیت الله تـمرین می‌کـند
می درخـشد از دل چـادر نـمازش آفتاب           نـور عـالم را خـدا اینگونه تامین می‌کند
آبـرو و اعـتـباری می دهـد پـابـوسی‌اش           "مرعشی" را خاک کویش عالم دین می‌کند
آب شور این حرم با رحمت خاتون شهر           زنـدگیِّ تـلـخ را شیـرین شیـرین می‌کـند
از کریمه جز کـرم چیزی ندیده سائـلش           هرچه را در خانه دارد نذر مسکین می‌کند
صورت و سیرت اگر زیباست کار چشم هاست           صورتم را گریۀ در روضه تزئین می‌کند
مطمئن هستم که آقای خراسان تک تک           گریه کن ها را برای روضه گلچین می‌کند
محض دیـدار برادر از مدیـنه خواهـری           مرکبش را با دو دست خسته‌اش زین می‌کند
حاجتش تنها زیارت کردن روی رضاست           هرشب از شوق اجابت ختم یاسین می‌کند
باز هـم عشق و علاقه به حسین دیگری           زیـنـبی را از فـراق یار غمگـین می‌کند
روضه‌اش یعنی گریزی سوی دشت کربلا           پس مسیر روضه را اینگونه تعیین می‌کند
جای شکرش باقی است این خواهر محزون ندید           سیـنۀ آزرده‌ای را چکـمه سنگین می‌کند